Op zoek naar je levensmissie of je purpose. We doen het steeds meer. Maar waarom eigenlijk? Wat maakt het vinden van je levensmissie zo hot? En is het een hype of wordt dit het nieuwe normaal?
Zo maar even een paar koppen uit magazines, die ik de laatste tijd tegen kwam:
- Je hart volgen
- Je purpose ontdekken
- Je levensmissie vinden
- Meer zingeving ervaren
Heel lang was je passie volgen hét woord wat je overal tegenkwam. Inmiddels lijken ‘je purpose ontdekken‘, ‘levensmissie vinden‘ en ‘meer zingeving ervaren‘ deze voorbij te streven. Aan de oppervlakte lijken het verschillende termen, maar als je iets verder kijkt gaat het steeds om hetzelfde: ontdekken wat je hier écht te doen hebt en daar naar leven.
Precies de snelheid waarmee het volgende modewoord zich aandient is trouwens óók de oorzaak van de dieperliggende wens tot het vinden van je levensmissie te zijn. Huh? Say what?! Ja, dit klinkt heel ingewikkeld, maar ik zal ‘t je uitleggen hoe ik ‘t bedoel.
Levensmissie ontdekken – een typisch menselijk verlangen
Laten we beginnen met de link tussen de woorden ‘levensmissie‘, ‘zingeving‘ en ‘purpose‘. Hiertussen lijkt een sterk verband te zijn. Zingeving is wat ons onderscheid van de andere zoogdieren. Wij mensen zijn ons er als enige zoogdier van bewust dat ons leven eindig is. Voor zover bekend dan he?
Juist dit besef maakt dat wij een beperking van onze tijd voelen. Tijd is schaars. Daarom willen we deze zo optimaal mogelijk besteden. Of -iets anders geformuleerd- zo zinvol mogelijk. We willen dat ons leven zin heeft gehad. Voor onszelf en voor De Ander. Om de Ander te bereiken is een vorm van verbinding nodig.
We want verbinding
Nu zou je denken dat we tegenwoordig met alle technische mogelijkheden meer dan genoeg mogelijkheden hebben om te verbinden. Toch blijkt in deze tijd van digitaal verbonden zijn ook een enorme groei van eenzaamheid te zijn.
Niet alleen onder de usual suspects, de ouderen. Juist onder jongeren is eenzaamheid -ook al vóór de corona-crisis- booming. De kranten staan er vol van. De oppervlakkige, technische verbondenheid lijkt vaak echte verbondenheid in de weg te staan. Terwijl de verbinding met een medemens ons zo dierbaar is. Waarschijnlijk zelfs van levensbelang. Geen wonder dus dat de wens om meer échte verbinding met de Ander zo groot is. En daarvóór is verbinding met jezelf nodig.
Natuurlijk, we zijn technisch zo enorm verbonden met alles en iedereen en vooral met alle informatie om ons heen. Toch kunnen we juist het gevoel krijgen, dat we een beetje verloren zijn. Verloren in een zee van informatie en mogelijkheden. Waarschijnlijk heb je wel eens gehoord van FOMO; Fear Of Missing Out.
Van FOMO naar JOMO
Juist in die zee van mogelijkheden is het fijn een duidelijk anker te hebben. Zodat je juist niet overal aan mee hoeft te doen. Niet bang hoeft te zijn alles te missen. Niet voor niets hoor je steeds vaker dat iemand ‘meer bij zichzelf wil blijven’.
Jezelf écht leren kennen. Weten wie je bent. En weten wat je hier echt te doen hebt, wat jóúw purpose is, is het ultieme anker. Daarmee ontstijg je de drukke oppervlakte van al die mogelijkheden. Van FOMO ga je naar JOMO; the Joy Of Missing Out. Je gaat dan in wezen naar een volgend level.
Na de onrust van alle oppervlakkige en duizelingwekkende drukte ervaar je dan juist een diepe rust en tegelijkertijd een enorme drive. Je ervaart een ander soort verbinding; de diepe verbinding met jezelf. Pas als je die diepe verbinding met jezelf ervaart kan je op een dieper level de connectie met De Ander maken.
Hype of here to stay?
Het enorme aanbod van mogelijkheden en de bijbehorende FOMO zal de komende tijd niet minder worden. En de technologische ontwikkelingen, die zoveel eenzaamheid veroorzaken zijn ook niet op de terugweg. My guess? Ik verwacht dat de behoefte om te ontdekken wie je écht bent en wat je hier écht te doen hebt alleen maar groter zal worden.
